سایه بان خورشید

يه درخت خشک و بی برگ میون کویر داغ

توی ته مونده ی ذهنش نقش پررنگ یه باغ

شاخه ی سبز خیالش سر به آسمون کشید

بر و دوشش همه پر شد ز عقاقیه سفید

زیر سایه ی خیالی کم کمک چشماشو بست

دید دوتا کفتر چاهی روی شاخه هاش نشست

اولی گفت اگه بارون باز بباره تو کویر

دیگه اما سر رسیده عمر این درخت پیر

دومی گفت که قدیما یادمه کویر نبود

جنگل و پرنده بود و گذر زلاله بود

گفتن و از جا پریدن با یه دنیا خاطره

اون درخت اما هنوزم تو کویر باوره

(ترانه ای از حبیب )